حضانت
حضانت به معنای حق قانونی یکی از والدین برای مراقبت و تربیت فرزندان خود پس از طلاق یا جدایی است. در حقوق ایران، موضوع حضانت در قالب قوانین و مقررات مربوط به خانواده و حقوق خانواده تنظیم شده است.
برای تعیین حضانت در ایران، عموماً دادگاه خانواده صلاحیت دارد و بر اساس تصمیماتی که اتخاذ می‌کند، حضانت فرزندان تعیین می‌شود. هدف اصلی دادگاه در تعیین حضانت، رعایت مصلحت فرزند و در‌نظر گرفتن محیطی که برای تربیت، رشد و توسعه مناسب است.
در تعیین حضانت، عوامل مختلفی مانند سن فرزندان، توانایی والدین در مراقبت و تربیت، نحوه رابطه والدین با فرزندان، محیط زندگی و مناسبات خانوادگی، وضعیت اقتصادی و سایر عوامل مرتبط در نظر گرفته می‌شود. همچنین، در تصمیم‌گیری ممکن است نظرات والدین، خواسته‌های فرزندان و شواهد و مدارک مربوط به رفتار و تعامل والدین با فرزندان بررسی شود.
دادگاه ممکن است یکی از انواع حضانت را تعیین کند. به عنوان مثال:
1. حضانت مشترک: در این حالت، هر دو والدین حقوق مراقبت و تربیت فرزند را دارند و مسئولیت‌ها و زمان‌بندی مشخصی برای هر والدین تعیین می‌شود.
2. حضانت تنها: در این حالت، یکی از والدین حق حضانت اصلی را دارد و والدین دیگر حق ملاقات و تعامل محدودتری با فرزندان خواهند داشت.
در تصمیم‌گیری مربوط به حضانت، همواره مصلحت فرزندان در نظر گرفته می‌شود و تصمیم نهایی توسط دادگاه خانواده اتخاذ می‌شود. ممکن است در موارد خاص، دادگاه برای تعیین حضانت از نظر روانشناختی یا با مشورت متخصصان روانشناسی نیز استفاده کند.
برای اطلاعات دقیق‌تر و به‌روزتر، بهتر است با یک وکیل متخصص در حقوق خانواده مشورت شود.